علی‌اکبر صنعتی در نقاشی مثل بسیاری از نقاشان همدوره‌اش، مثل همه شاگردان مکتب کمال‌الملک، طبیعت‌گراست؛ نقاشانی که در سال‌های پایانی دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی نقاشی امروز ایران را پایه گذاشتند.
در بسیاری دیگر از نقاشی‌هایش نیز روایتگر تاریخ و چهره‌های تأثیرگذار تاریخ ایران است. او پرتره‌های بسیاری از مشاهیر یکی، دو سده گذشته کشیده است؛ از سیدجمال‌الدین اسدآبادی و شیخ محمد خیابانی گرفته تا امام خمینی (ره).
اما درخشان‌ترین آثار علی‌اکبر صنعتی برای وقت‌هایی است که از تاریخ بیرون می‌آید و به روایت مردم جامعه می‌پردازد، چه آنجا که مجسمه‌های مردم کوچه و بازار را ساخته است و چه آنجا که رنج‌های جمعی مردم را روایت کرده است؛ مرد بیکار و عائله‌اش، بزم درد بینوایان، زندانیان در بند و…
هر کدام روایتگر گوشه‌هایی از رنج‌های جامعه هستند. آنجا دیگر صنعتی مجسمه‌سازی است که هیچ‌یک از مجسمه‌سازان معاصر نمی‌توانند با او هماوردی کنند.