قیصر امین‎‌‎پور در هشتم آبان ۱۳۸۶ زندگی را بدرود گفت.

خسته‌ام از آرزوها، آرزوهای شعاری شوق پرواز مجازی، بال‌های استعاری لحظه‌های کاغذی را، روز و شب تکرارکردن خاطرات بایگانی، زندگی‌های اداری آفتاب زرد و غمگین، پله‌های رو به پایین سقف‌های سرد و سنگین، آسمان‌های اجاری با نگاهی سرشکسته، چشم‌هایی پینه … ادامه 

قیصر امین‌پور در غزل‌ها و شعرهای نیمایی «آینه‌های ناگهان» به نوعی بیان سهل ممتنع می‌رسد که بهترین مجموعهٔ کارنامه او را شکل می‌دهد

از میان نسل نخست شاعران انقلاب اسلامی قیصر امین‌پور در میان عموم خوانندگان شعر فارسی اقبال بیشتری یافته است. بسیاری از سروده‌های قیصر امین‌پور ذیل گفتمان ادبیات انقلاب تعریف می‌شود. او از مؤلفه‌ها و نشانه‌های ادبیات انقلاب اسلامی مثل آلاله، … ادامه 

چیزی درون سینه او کم بود

«شعری برای جنگ» قیصر امین‎‌‎پور یکی از نخستین شعرهایی است که از ظهور نسل نو شاعران پس از انقلاب اسلامی خبر می‎‌‎دهد

می‎‌‎خواستم شعری برای جنگ بگویم دیدم نمی‎‌‎شود دیگر قلم زبان دلم نیست گفتم: باید زمین گذاشت قلم‎‌‎ها را دیگر سلاح سرد سخن کارساز نیست باید سلاح تیزتری برداشت باید برای جنگ از لوله تفنگ بخوانم ـ ‎‌‎با واژه فشنگ شعری … ادامه