سیاوش کسرایی، از بازماندگان نسل نخست شاعران پس از نیما، در بهمن ۱۳۷۴ زندگی را بدرود می‎‌‎گوید

تو قامت بلند تمنایی ‎‌‎ای درخت همواره خفته است در آغوشت آسمان بالایی ‎‌‎ای درخت! دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار زیبایی‎‌‎ای درخت! در میان نسل نخست شاعران پس از نیما شعری شکل می‎‌‎گیرد که بیشتر از … ادامه 

ارتشی ز واژه‎‌‎های زنده

«آمریکا! آمریکا!»، سروده سیاوش کسرایی، از نخستین مجموعه‎‌‎های شعر انقلاب است که ادبیات کارگری-‎‌‎کمونیستی را نمایندگی می‎‌‎کند

بخشی از نخستین نمونه‎‌‎های ادبیات انقلاب شعرهایی است که شاعران چپ‎‌‎گرا، همسو با انقلاب اسلامی و در مخالفت با امپریالیسم، می‎‌‎سرایند. «آمریکا، آمریکا» سرودهٔ سیاوش کسرایی از شاعرانی که سابقه‎‌‎ای طولانی در شعر کارگری-کمونیستی-خلقی دارد از مجموعه‎‌‎ شعرهای نمونه‎‌‎ای سال … ادامه