خنیاگر غمین خوش‌آوا
سیاوش کسرایی، از بازماندگان نسل نخست شاعران پس از نیما، در بهمن 1374زندگی را بدرود میگوید
تو قامت بلند تمنایی ای درخت همواره خفته است در آغوشت آسمان بالایی ای درخت! دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار زیباییای درخت! در میان نسل نخست شاعران پس از نیما شعری شکل میگیرد که بیشتر از … ادامه …
